Interpretacja cykli typowych - reguły typowe

Reguły typowe są to zasady, którymi posługujemy się do wyznaczenia płodności kobiety. Posiadając minimum 2 objawy/wskaźniki, w cyklu typowym można wyznaczyć 3 fazy:

  • fazę niepłodności przedowulacyjnej względnej
  • fazę płodności
  • fazę niepłodności poowulacyjnej bezwzględnej

 

Faza niepłodności przedowulacyjnej

Jeśli kobieta rozpoczyna obserwacje i jeśli:

  • posiada notatki dotyczące długości swoich ostatnich 12 cykli, nie wyznacza tej fazy tylko w pierwszym obserwowanym cyklu. Wówczas, jeśli potrafi już oceniać zmiany śluzu lub szyjki, może od drugiego cyklu zastosować, oprócz tych obserwacji, obliczenia wg pkt 3 poniżej (najkrótszy z 12 cykli minus 20). O końcu tej fazy będzie decydował wskaźnik występujący najwcześniej;
  • nie posiada żadnych notatek dotyczących długości jej ostatnich 12 cykli, fazy tej nie wyznacza w pierwszych trzech obserwowanych cyklach. W następnych cyklach może skorzystać z jednej z poniższych reguł:
    • Reguła pierwszych 5 dni - po dokonaniu obserwacji 3 cykli należy sprawdzić, czy żaden z nich nie był krótszy niż 26 dni. Jeśli odpowiedź jest twierdząca i kobieta potrafi już obserwować śluz/szyjkę, wówczas od 4. do 6. cyklu włącznie, stosuje jako jeden wskaźnik regułę tzw. pierwszych 5 dni (pierwsze 5 dni cyklu = faza niepłodności przedowulacyjnej), jako drugi - obserwacje zmian śluzu/szyjki. Jeśli natomiast zdarzył się cykl krótszy, stosuje obliczenia: najkrótszy cykl minus 21 (uzyskując w ten sposób ostatni dzień niepłodności przedowulacyjnej), uwzględniając równocześnie bieżące obserwacje śluzu/szyjki. Koniec tej fazy wyznacza objaw lub wskaźnik występujący najwcześniej.
    • Obliczenia: najkrótszy cykl z dotychczasowych minus 21 (otrzymując ostatni dzień niepłodności przedowulacyjnej). Takie obliczenia stosujemy od 7. do 12. cyklu włącznie, biorąc pod uwagę również obserwacje śluzu/szyjki. O końcu tej fazy rozstrzyga objaw/wskaźnik najwcześniejszy.
    • Obliczenia: najkrótszy z ostatnich 12 cykli minus 20 (otrzymując ostatni dzień niepłodności przedowulacyjnej). Takie obliczenia stosujemy począwszy od 13. cyklu, (uwzględniając zawsze długości tylko ostatnich 12 cykli) i porównujemy je z bieżącymi obserwacjami śluzu/szyjki - koniec fazy wyznaczy objaw/wskaźnik najwcześniejszy.

 

Fazy niepłodności przedowulacyjnej względnej nie wyznacza się w cyklu następującym po cyklu bezowulacyjnym (z jednofazowym przebiegiem PTC).

Faza płodności

Jeśli istniała możliwość określenia fazy niepłodności przedowulacyjnej, wówczas faza płodności rozpoczyna się:

  • następnego dnia po dniu z obliczeń
  • pierwszego dnia wystąpienia jakiegokolwiek śluzu, czy zmian w odczuciu
  • ew. pierwszego dnia zmiany położenia, konsystencji i rozwarcia szyjki
  • ew. 6. dnia cyklu (przy zastosowaniu reguły 5 dni)

decyduje zawsze objaw/wskaźnik, który wystąpi najwcześniej.

Dla określenia końca fazy płodności należy ustalić:

  • szczyt objawu śluzowego - jest to ostatni dzień, w którym śluz posiada jakąkolwiek cechę wysokiej płodności,
  • szczyt szyjki macicy - ostatni dzień, w którym szyjka jest najwyżej, najbardziej otwarta i miękka
  • trzy dni wyższej temperatury, które muszą być wyższe od sześciu poprzedzających skok, przy czym różnica między 3-cią temperaturą fazy wyższej a najwyższą z sześciu wynosić powinna minimum 0,2oC. Jeśli warunek ten nie jest spełniony, należy uwzględnić 4-tą temperaturę, która nie musi wykazywać takiej różnicy, wystarczy, by znajdowała się nad sześcioma poprzedzającymi skok. Dla łatwiejszego wyznaczenia tych dni, nad sześcioma temperaturami przed skokiem (0,025oC = 1 kratka)wykreśla się tzw linię pokrywającą.

Faza płodności kończy się, a zaczyna się faza niepłodności poowulacyjnej bezwzględnej:

  • wieczorem 3. (lub 4.) dnia temperatury nad linią pokrywającą
  • wieczorem 3. dnia po szczycie śluzu/szyjki

decyduje objaw, który wystąpi najpóźniej.

Autor: Maria Kinle